Κάποιος θα με πει τρελή, υστερικιά, κουκουρούκου. Τώρα αυτά. Τότε, ήμουν ένα λουλούδι του μπαχτσέ. Γλυκιά, ευγενική, τσουπωτή, το φως της Αυγής - εξ ου και τ\' όνομά μου. Τώρα, βρίζω σαν λιμενεργάτης, δεν σηκώνω πολλά-πολλά και έχω σαφρακιάσει. Τι έφταιξε; Πέρνα εσύ 30 χρόνια τάβλα, ελαφρώς βιασμένη από έναν ηλίθιο πρίγκιπα, που σε γκάστρωσε κιόλα, να σου πω εγώ. Ξυπνάς πενηντάρα, με σακούλες κάτω από τα μάτια - γιατί ποιος να σου βάλει ενυδατική στο κώμα-, μ\' έναν στόκο για γιο κι ένα ρεμάλι να σου τρώει το βιος. Λυπάμαι, αλλά έπρεπε να πεθάνει.